| | Wiadomości lokalne z miasta Stalowa Wola i Powiatu Stalowowolskiego. Najnowsze! Najszybciej! Kamera na żywo na panoramę Stalowej Woli na skrzyżowanie Al. Jana Pawła II z ul. KEN Nagrania audio, rozmowy z ciekawymi ludźmi Fotografie z najważniejszych wydarzeń w Stalowej Woli Kanał youtube.stalowka.net - Pierwsza stalowowolska telewizja internetowa Encyklopedia miasta Stalowa Wola Zapowiedzi zbliżających się wydarzeń kulturalnych Baza adresowa najważniejszych firm i instytucji życia publicznego Bezpłatna baza ogłoszeń dla mieszkańców miasta Stalowa Wola jak i Powiatu Stalowowolskiego Twoje konto | | | | |  Hasła alfabetycznie | | | | | Czy wiesz, że..? | | Czy wiesz, że
Stalowa Wola wraz z Niskiem jest jednym z ważniejszych zespołów miejskich w województwie podkarpackim? | | | | Ostatnio dodane | | | | | Najpopularniejsze | | | | | Pomoc |
W opracowaniu
| |
| Kwiatkowski Eugeniusz Felicjan
Eugeniusz Felicjan Kwiatkowski - wielki polski polityk-wizjoner, działacz gospodarczy II Rzeczpospolitej w latach 1918-1939, naukowiec, menadżer, minister przemysłu i handlu, minister skarbu państwa, w-ce premier, twórca portu i miasta Gdynia, Centralnego Okręgu Przemysłowego, Stalowej Woli, Zakładów Azotowych w Chorzowie i Mościcach oraz wielu innych inicjatyw.
Urodzony 30 grudnia 1888 roku w Krakowie. Dzieciństwo spędził w Czernichowcach pod Zbarażem. W 1898 roku rozpoczął edukację w Gimnazjum we Lwowie. Po śmierci ojca został uczniem prywatnego Gimnazjum OO Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem. 27 maja 1907 roku otrzymał świadectwo dojrzałości z odznaczeniem. 3 sierpnia 1912 roku otrzymał dyplom inżyniera Kongliche Bayerische Technische Hochschule na Wydziale Chemii w Monachium. Władał językami: polskim, niemieckim, angielskim.
We wrześniu 1913 roku poślubił Leokadię Florę Walerię Glazer. W październiku 1913 roku wyjechał do Lublina, tu otrzymał stanowisko wicedyrektora prywatnej gazowni inż. Bańkowskiego. 3 lutego 1914 roku został przyjęty w poczet członków lubelskiego Stowarzyszenia Techników.
W kwietniu 1916 roku wstąpił do Legionów i po krótkim okresie przeszkolenia został ściągnięty przez Jana Dąbskiego do biura werbunkowego w Chełmie. 3 kwietnia 1916 r. został zaprzysiężony jako szeregowiec w Legionach. 16 lipca 1916 roku został mianowany chorążym i skierowany do służby w Chełmie w charakterze komisarza werbunkowego Legionów. W lipcu 1917 roku współdziałał jako oficer werbunkowy z akcją legionowego podziemia.
W latach 1928-1930 we Lwowie, w mieście młodości i najpiękniejszych wspomnień pełnił obowiązek poselski.
W 1929 roku dla uczczenia 10 rocznicy odzyskania niepodległości zorganizował w Poznaniu Powszechną Wystawę Krajową (PKW). 26 maja 1929 roku wygłosił odczyt, w którym rzetelnie i rzeczowo przedstawił osiągnięcia i braki polskiej gospodarki. Apelował o dyscyplinę społeczną i zaufanie dla działań rządu.
W latach 1926-1930 najważniejszym przedsięwzięciem gospodarczym kraju była budowa portu i miasta Gdyni. Dzięki niemu 2 lipca 1926 roku rząd podpisał protokół regulujący kwestie sporne z Konsorcjum Francusko - Polskim Budowy Portu w Gdyni. Dzięki temu do końca 1929 roku wybudowano już w porcie falochrony, część basenów i wiele instalacji towarzyszących.
Kwiatkowski sprawował bezpośredni nadzór nad polityką morską i robił wszystko, aby przyśpieszać budowę portu i miasta Gdyni. Poczynił kroki w kierunku stworzenia w Gdyni przemysłu stoczniowego. W 1926 roku przyznano Gdyni prawa miejskie.
1 lutego 1931 roku objął funkcję naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Mościcach k/Tarnowa. Informował regularnie prezydenta Mościckiego na Zamku Królewskim o stanie i rozwoju fabryk związków azotowych. W październiku 1931 roku w Wydawnictwie Biblioteki Towarzystwa Szkól Ludowych w Krakowie opublikował swój głośny esej "Dysproporcje. Rzecz o Polsce przeszłej i obecnej".
13 października 1935 roku został powołany na stanowisko wicepremiera do spraw gospodarczych i ministra skarbu. Okres w ostatnim gabinecie II Rzeczpospolitej, od maja 1936 do września 1939 roku, miał największe znaczenie w jego pracy.
Eugeniusz Kwiatkowski był jednym z pomysłodawców i twórców koncepcji budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego. W 1937 roku rozwój COP-u należał do najważniejszych przedsięwzięć gospodarczych kraju. Wówczas podjęto budowę fabryki kauczuku syntetycznego w Dębicy, fabryki celulozy w Niedomicach oraz huty żelaza w przyszłej Stalowej Woli. Stalowa Wola była powodem do dumy, chlubą Centralnego Okręgu Przemysłowego. Największym dziełem COP były Zakłady Południowe, późniejsza Huta Stalowa Wola. 14 czerwca 1939 roku odbyło się poświęcenie Zakładów Południowych w obecności prezydenta Mościckiego i wicepremiera Kwiatkowskiego. Dla potrzeb przemysłu powstały tu Zakłady Energetyczne OZET, późniejsza Elektrownia Stalowa Wola. Wraz z rozwojem przemysłu powstało początkowo osiedle przyfabryczne, później duże miasto Stalowa Wola.
Wojna przekreśliła wielkie dzieło jego życia. Po upadku kampanii wrześniowej opuścił Polskę, w latach 1939 - 45 internowany w Rumunii. W wojnie poległ jego syn.
Po wojnie powrócił do życia politycznego i objął funkcję Delegata Rządu do Spraw Wybrzeża. Pokusa pracy dla Polski była silna. Opracował w 1945 roku wielki program morski, który wybiegał daleko w przyszłość. Był profesorem w Wyższej Szkole Handlowej Morskiej w Gdyni, później prowadził wykłady z historii gospodarczej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Pełnił wiele funkcji, intensywnie pracował.
Dnia 29 stycznia 1948 roku otrzymał od premiera pismo informujące o dymisji z funkcji Delegata Rządu do Spraw Wybrzeża. W styczniu 1949 roku opuścił ukochane wybrzeże. Otrzymał zakaz stałego przebywania na wybrzeżu, w Warszawie oraz w Poznaniu. W wieku 60 lat zmuszony był zostać emerytem. Musiał zmienić środowisko. Zamieszkał w Krakowie. Powrócił do zawodu z młodości, zajął się chemią. Pracował dalej w gabinecie własnego mieszkania.
Działania przeciwko Kwiatkowskiemu były zapowiedzią nowego okresu w dziejach powojennej Polski.
19 lipca 1974 roku Senat Uniwersytetu Gdańskiego "w uznaniu nieprzemijających zasług dla rozwoju polskiej gospodarki morskiej, floty handlowej oraz portu i miasta Gdyni, budowniczemu Centralnego Okręgu Przemysłowego, wybitnemu przedstawicielowi polskiej myśli gospodarczej" Eugeniuszowi Kwiatkowskiemu nadał tytuł doktora honoris causa nauk ekonomicznych. Stan zdrowia nie pozwolił mu, by promocja mogła się odbyć podczas inauguracji roku akademickiego. Uroczystość wręczenia dyplomu z podpisem rektora prof. dr hab. Janusza Sokołowskiego i prof. dr Bolesława Kasprowicza odbyła się przy łóżku ciężko chorego 17 sierpnia 1974 roku. Był głęboko przekonany, iż prawdziwa reforma świata zaczyna się od prawdziwej reformy człowieka. Zawsze pragnął, by ludzie znajdowali pełną satysfakcję w wykonywanej przez siebie pracy.
Zmarł w wieku 86 lat 22 sierpnia 1974 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowieckim.
Dla upamiętnienia jego postaci, jedną z ulic przy Hucie w Stalowej Woli nazwano ulicą Eugeniusza Kwiatkowskiego oraz wystawiono pomnik z jego podobizną przy ulicy Staszica.
Pośmiertnie odznaczony Eugeniusza za zasługi dla Polski Orderem Orła Białego w dniu 11 listopada 1996 roku.
Uchwałą Sejmu RP rok 2002 był Rokiem Eugeniusza Kwiatkowskiego.
Z okazji Święta Niepodległości 2008 roku uhonorowany pośmiertnie tytułem Pater Urbis czyli Ojciec Miasta. |
Cytowanie i wykorzystanie informacji oraz zdjęć w publikacjach dozwolone za podaniem źródła. Dla tej informacji jest ono następujące
Stalowka.NET - Encyklopedia miasta Stalowa Wola,
https://www.stalowka.net/encyklopedia.php?dx=142
Dział Encyklopedii - Stalowka.NET |
| | | | |
| |
